اولش سخت که خیلی دردناک بودش ترسناک بودش
وقتی شروع کردم پاهام لب پرتگاه بودش
شاید شنیدی که میگن اگه خندیدم به اجباره عکاس بودش
این حکایت منه نیشو کنایه ی همه
علاقه ی شدید به این ملودی غمه منو بیچاره کرد
این رپ لعنتی حتی آهنگساز میکرد قیافه کج
وسط این راه سخت منو پیاده کرد
عشقمم رفت منو سیگاری کرد
حتی فاصله گرفتم من از خونوادم
از همینجا میگم مامان بابا دوست دارم
همه رفتید نه؟ به درک از اول بودید مگه
تو خوشی همه هستن کشیدید عقب تر تو سختیا با مرام بودید اگه
اینجوری نمیشدش هر کی رسید کنار ما گنده میشدش
با چند تا عکس تو پست نمیشدش یه رفاقت ثابت
شاه برگشت سرباز رفت از یادت
برو دست حق بدرقه ی راهت
به امید برج میلادت ، به امید برج میلادت