عادی
طبیعیه
عادی عادی تشغلنی تشغلنی فی حبک
عادی عادی تجرحنی تجرحنی بهواک
طبیعیه که عشقت همه وقت منو بگیره
طبیعیه اگه با عشقت به من آسیب برسونی
لو تموتنی أحبک بس أموت أنا معاک
عادی تشغلنی فی حبک عادی تجرحنی بهواک
تا وقتی که با تو بمیرم حتی اگه با عشقت منو بکشی دوستت دارم
طبیعیه که عشقت همه وقت منو بگیره
طبیعیه اگه با عشقت به من آسیب برسونی
اغلی الحبایب
با ارزشترین معشوق
تبقى اغلى الحبایب
تو با ارزشترین معشوق من خواهی بود
مهما تبعد یا غایب انت کل الهوى
ای که از نگاه من پنهان شدی هرچقدر از من دور بشوی همچنان همه عشق من خواهی بود
مین قالک بنسى حبک
چه کسی به تو گفت که من عشق تو را فراموش خواهم کرد
حبیبی کتیر بحبک
عزیزم خیلی دوست دارم
حبیتک
عاشقتم
کتیر بکیت عیونی کتیر سهرت جفونی کتیر عیونک لامونی کتیر … کتیر
روق ما تزعل منی روق أوعى تظلمنی روق حاجی تقهرنی روق … روق
چشمانم را به گریه وامیداری، پلکهایم را دراز مدت باز نگه میداری
چشمانت شدیدا ملامتم میکنند، بسیار، بسیار
برو و دیوانه ام نکن، برو و آزارم نده
برو و بیش از این عصبانیم نکن
برو، برو
من أول نظره إستحلیتک من تانی نظره إتمنیتک
من تالت نظره بالسهره قدمتلک میه زهره
حبیت السهره و حبیتک
با اولین نگاه دوستت داشتم
با دومین نگاه خواستم که مال من بشی
هزاران گل به تو هدیه کردم و به پات ریختم
بیداری شب و تو رو دوست دارم
قولها
بگو
لیش انت رافض نکون احباب واضم ایدى فى ایدیک وما تخلینى
چرا نمیخواهی عاشق و معشوق باشیم و دستهایت را با دستهایم بگیرم، چرا اجازه نمیدهی
طلبتک بس علشانى تحبنى حین وتهوانى
تو را به خاطر خودت خواستم که دوستم بداری و خاطر خواهم شوی
قولها
بگو
سمعنى صوتک یالحنون کلمه حبیبى ما یسع بعدک
صدایت را به گوشم برسان ای مهربان، گفتن عشق من پس از تو ارزشی ندارد
تخیب ها الظنون حط عینک بعینى وقووول احبک
تردید ها را دور بریز و چشم در چشمم بدوز و بگو دوستت دارم
هنا القاهره
اینجا قاهره است
هنا القاهره وحبیبی أنا ده منین ما یروح بیکون جنبی
اینجا قاهره است و عشق من هر جا که میرود در کنار منست
مشانی ع النیل وکلامه جمیل خد روحی معاه وکمان قلبی
مرا با سخنانی زیبا روی رود نیل برد، روح و دلم را با خود برد
یا سلام على واحد دره مشوی والنسمه اللی بتلعب بینا
درود بر تنها در و جواهر فروزان و نسیمی که بین ما در گذر است
مش هیخسر قبل ما نمشی کوبایه شای فی الخمسینه
با فنجانی کوچک از چایی که پیش از حرکتمان زیانی نخواهم دید
یوم اللی مشی
روزی که رفت
یا ریته یوم اللی مشی عالسکت و قتها وما حکی
قالی شی أی شی کان أهون علیا کتیییر
ای کاش روزی که با سکوت رفت و عشق را کم ارزش کرد و قضیه را برایم توضیح نداد
به من میگفت، فقط میگفت، چه قدر برایش آسان بود
ما بده یسمعنی حکی یجرح ازعل او اشتکی
ویلمح بعیونی بکی ما هوی طول عمره کبیر
نمی خواهد به حرفهایم گوش دهد، چه ناراحتش کنم و چه شکایت کنم دلگیر می شود
از اشکهایی که در چشمانم هست خبر دارد، در طول عمرش هرگز شکست نخورد
بالدقایق و الثوانی
هر دقیقه و ثانیه
مبتکلمشی إلا علیه
بجیب سیرته أنا برتاح
بعیش طول عمری أفکر فیه
و عمری ما قولت ماضی وراح
برای هیچ کس جز او حرف نمی زنم
گامهایش سوی من می آید و آرام و آسوده ام میکند
تمام زندگیم را با فکر کردن به او زندگی کرده ام
در زندگیم هرگز نگفته ام که گذشت و رفت
هقولک ایه
چه بگویمت
هقولک ایه و لا ایه ولا ایه
حبک بالعالم وکل اللی فیه
چه بگویمت؟ نه، چه بگویمت؟
عشقت همه هستیست و تمام آنچه میخواهم درونش هست
و لا غیر هواک أنا بحلم بیه
ده أکتر ما بحلم عایشه أنا فیه
من به غیر از عشق تو رویای دیگری ندارم
بیشتر از این رویایی ندارم و در این رویا زندگی میکنم
الف و میه
هزار و صد
کیف ما بتضیع بأسامیهن کیف ما بتغلبط فیهن
چطور اسماشون رو گم نمیکنی؟ چطور اشتباهشون نمیگیری؟
کیف إلک جلاده ومروه ت تحاکیهن وتتلاقیهن
چطور این همه انرژی داری که باهاشون حرف بزنی و ببینیشون
صارو کتار یمکن صاروا اکتر من الف ومیه
خیلی زیاد شدن شاید تعدادشون بیشتر از هزار و صد تا هم شده
شرف کبیر ما حدا قدک صاحب بهالکمیه
افتخار بزرگیه، هیچ کس مثل تو به این حد و تعداد نرسیده
لو نادیت یا حیاتی یا روح قلبی
وقتی عمر من و جون دلم صداش میزنی
معرفش لیه
نمیدانم چرا
معرفش لیه ببقی معاک متغیره فرحانه لیه
نمیدانم چرا وقتی با توام دگرگونم، چرا خوشحالم
و کأنی طفله صغیره حاسه بحاجات
درست مثل اینکه کودکی هستم که چیزهایی را حس میکند
أنا عمری قلبی محسها
که تا به حال در زندگیم احساس نکرده ام
غیر بس لیک
جز وقتی که برای تو هستم