هیدا حکی
حالا تو سخن میگویی
هیدا حکی هیدا کلام هیدا عشق هیدا غرام
حالا تو سخن میگویی، این عشق است، این شیفتگی است
جن و حالی نسینى خلی جنونک یعتدینى
شرایط دیوانگی من، مرا وادار به فراموشی می کند
و بمککلتلک خلینی احرق عرش المملکه
جنون تو چون دشمن من است، و در امپراطوریت اجازه بده که تخت پادشاهی را بسوزانم
بلا حکی رمشک قاتل کیف لما بتحکی و بتغازل
بدون سخن گفتن مژگان تو می کشد، هنگامی که سخن می گویی و غمزه می آیی
الحنونی
مهربانم
لما العقل والقلب یعطونی امر
هنگامی که عقل و قلبم به من امر می کنند
بمشی ع درب الحب لو کانت جمر
در مسیر عشق قدم بر میدارم حتی اگر مملو از ذغال داغ باشد
کونی الحنونی والوفیی بالهوى
من در برابر عشق صادق و مهربانم
بعطی وعد بیروح لکل العمـر
برای همیشه و تا ابد قول می دهم
انا هیی انا هیی انا هیی الحنونی
من مهربان اویم
لما القصه بتوصل لیی بتعطی حد عیونی
هنگامی که داستان به من می رسد، چشم های مرا به او می دهد
راجع تسال عا مین
چرا بازگشته ای و می خواهی
لو قلبک حجر کان حن ولان عا قد ما عطیتک عاطفه وحب وحنان
اگر قلبت سنگی سخت بود، می توانست به سبب احساساتی که هدیه اش کردم به رحم آید، عشق و مهربانی
حب و حنان
عشق و مهربانی
نسیتک انا و قسیت عیونی علیک لوین راجع بعد مافات الاوان
همه چیز را درباره تو و قساوتت فراموش کرده ام. چرا الان بازگشته ای؟ اکنون دیر است
راجع تسال عا مین تقول بحبک لمین نام الهوی فیی
چرا بازگشته ای و به من می گویی دوستت دارم، عشق من به تو تمام شده است
اتطلع ب عیینی ما عدت انا هیی وانسیک انت مین
در چشمانم بنگر، کسی که تو می شناختی نیستم، حتی فراموش کرده ام تو کیستی
نور ایامی
روزهایم را روشن کن
نور ایامى واضحکلی شوی لو بس تعرف شو بحبک یاعینى
روزهایم را روشن کن و مرا کمی بخندان، اگر می دانی که چه قدر دوستت دارم، چشم من!
قد البحر ویمکن اکتر اکتر ما العقل بیتصور
به اندازه دریا و شاید بیشتر از آن چه عقل بتواند تصور کند
حبک یاعمری ما بیتغیر هیدا قدر مکتوب علی
عشق من به تو ای هستی من، تغییر نخواهد کرد، این تقدیریست که برای من نوشته شده است
نور ایامى واضحکلی شوی لو بس تعرف شو بحبک یاعینى
روزهایم را روشن کن و مرا کمی بخندان، اگر می دانی که چه قدر دوستت دارم، چشم من!
انا روح
من روحم
انا روح یا روحی و انا عین یا عینی
من روحم ای روح من و من چشمم ای چشم من
و لیلی لیل یا لیلی و الله حبک کاوینی
و شب من شب است، آه ای شب من، به خدا سوگند که عشق تو مرا قوی نگه داشته است
انا منّی ابدا فزعانه و لو جار علی زمانی
و من هرگز شگفت زده نخوام شد حتی هنگامی که زمانه بر من بگذرد
شو هم الدنی تنسانی و انا بین ایدیک
ببین چگونه روزگار مرا فراموش کرده است،آن هنگام که در آغوش تو هستم
شو کنت تقلی
چه قدر به من گفتی
شو کنت تقلی کرمالک عایش انا
چه قدر به من گفتی که من به خاطر تو زندگی می کنم
شو کنت تقلی بغرامکک دایب انا
چه قدر به من گفتی که تو در عشق من ذوب شده ای
کلامک وین غرامک وین
سخنانت کو، عشقت کو
شو غیرک قللی
دیگر چه چیز به من گفتی
کل ما اتذکر کلماتک بیطیر النوم
وقتی کلامت را به خاطر می آورم، خواب از من دور می شود
بتذکر کیف کنا مبارح و کیف صرنا الیوم
به خاطر می آورم که دیروز چگونه بودیم و امروز چگونه هستیم
غلطان و ما بتسال عنی
اشتباهت را و تو از من نپرسیدی
عرفت أختار
می دانستم که چگونه انتخاب کردم
عرفت أختار و أخترتک یا کل الهوى و الشوق
می دانستم که چگونه انتخاب کردم و تو را انتخاب کردم، تو همه شور و عشق و اشتیاق منی
شووف نفسک شوف حسنک و تعرف عندی ذووق
به خودت بنگر، به زیباییت بنگر، خواهی دانست که چه احساس خوبی دارم
أخترتک ما بین ألوف لأنک یا حبیبی غیر
تو را از بین هزاران انتخاب کردم، به این خاطر که تو متفاوتی عزیزم
یا خارج عن المألوف یا أبلغ من التعریف
ای استثنا و ای فراتر از وصف
عرفت أختار و أخترتک یا کل الهوى و الشوق
می دانستم که چگونه انتخاب کردم و تو را انتخاب کردم، تو همه شور و عشق و اشتیاق منی
شو مغیره
چه چیز متفاوت است
شو مغیره نظره عینیک مغیره
چه چیز متفاوت است، نگاه های خیره گونه اش متفاوت است
لیش الدمع إنسی الهوى یا زغیره
چرا اشک های فراموشی عشق، ای کوچک
هیدا الهوه انا یا ناس مسیره
این عشق است ای مردم، و من با آن راحتم
مین اللی قال أنو القلوب مخیره
چه کسی گفته است که قلب من در آرامش به سر می برد
حتی باحلامک
حتی در رویایت
حتى باحلامک ما فیک الا ماتفکر فیی
حتی در رویایت، نمی توانی به من بیاندیشی
بحنیه قلبی بغفیک بس ما تخون الحنیه
تو را با مهربانی و محبت قلبم به خواب می برم، تو نمی توانی به این محبت خیانت کنی
بخربط حلمک وبوعیک ان ما حلمت بعینی
خواب تو را برآشفتم و تو را بیدار کردم، اگر رویای چشمان مرا نبینی
مافی حدا افکارک قدی انا لکن یانارک
کسی در ذهن تو به اندازه من نیست، شرم بر تو
لیله ماکان ماشی
شب می گذشت
لیله ما کان ماشى و الدمعه بعیونى
شب می گذشت و اشک چشمانم را فرا می گرفت
یا حبابى دلونى وین راح حبیبى
ای عشق من، لطفاً به من بگو عشق من به کجا رفت
لیل یا بو اللیالى و أشهد على حالى
شب مهیب گذشت و حال و روز مرا نظاره کرد
ودى سلام غالى لعیون حبیبى
به او گفتم که سلامی شیرین بفرستد برای چشمان عشق من
آه من نارو و آه منو
آه از عشق خسته ام خدای من!
ولا بقدر إبعد عنو
هرگز نمی توانم از او دور شوم
حکم الهوى یبقى حبیبى
از آن جا که قضاوت عشق بر این بوده که چون عاشق برای من بماند