ولا داری
خبر نداری
طول لیلی ونهاری بفکر ایه جراله
در طول روز و شب به این فکر می کنم که چه اتفاقی برایش رخ داده است
طب ایه غیرله حاله وانا شوقی غالبنی
چه چیزی او را دگرگون کرد، در حالی که اشتیاق مرا فرا گرفته است
انا قلبی من شوقه بیحلم بیه یجینی
قلب من از شدت شور و شوق آرزو می کند که او را ببیند
الله یخلیک حبیبی زعلان تعاتبنی
خدا تو را حفظ کند، ناراحتی و مرا سرزنش می کنی
ده انا قلبی معاه لیلی ونهاری اداریه
شبانه روز قلبم را که نزد اوست دلداری می دهم
آه من عیناه
آه از چشمانش
آه من عیناه ده انا والله ما حب القلب سواه
آه از چشمانش که قلب من جز او عاشق کسی دیگر نشده است
اه لو من قلبه یقولی ان انا حفضل علی طول ویاه
آه اگر از ته قلبش به من بگوید که همیشه با من زندگی خواهد کرد
وبقول لو اطول انا اللحظه معاه
من می گویم که اگر لحظه ای وقتش را در اختیار من قرار دهد
ده انا اسیب الدنیا واعیش ویاه
دنیا را رها کرده و با او زندگی خواهم کرد
وان جانی هواه فى یوم قالی انساه
و اگر روزی عشقش به نزد من آید و بگوید که او را فراموش کنم
یسمحولی الکل
همگی به من اجازه بدهید
تعرف حبیبى بس لما تطل بشعر انا ان الدنا صارت ضحک ع الحلم
می دانستی عشق من، وقتی حضور پیدا می کنی احساس می کنم که دنیا به روی من می خندد
شو بحب لما بتمرؤ قبالى سلم علیا تبوسنى وتفل آه
چقدر دوست دارم زمانی را که از رو به رویم رد می شوی و سلام می کنی، من را می بوسی و میری
تعرف حبیبى
می دانستی عزیزم
بصیر برقص مطرحى و بدور
در این هنگام من در جای خودم می رقصم و می چرخم
متل الفراشه الحایمه ع النور
مانند پروانه ای که دور روشنایی می چرخد
کان وهم
خیال بود
اه کان وهم وعشت فیه … صدقته وعیشنی فیه
آه که این خیال بود و من درون آن زندگی کردم، آن را باور کردم و او باعث شد که من در آن زندگی کرده و احساسش کنم
کان یکدب علی قلبی واحسه واشوف ده فى عینیه
او به قلب من دروغ می گفت و من این را احساس می کردم و در چشمانش می دیدم
کان نفسی لواحده یوم یعرف یفوق
دلم می خواست که خودش به تنهایی بفهمد و پرده غفلت را کنار بکشد
ویحس وحده ان الحیاه هیا انا
و خودش احساس کند که من زندگی او هستم
انا بالنسباله کنت حنین وشوق
من برای او شور و عشق بودم
اتفرج علی نفسک
خودت را تماشا کن
اتفرج على نفسک یاللى فرحت کتیر فى اللى حصلى
خودت را تماشا کن، ای که از اتفاقی که برای من افتاد شاد شدی
ویاریتک فکرت تدارى
و ای کاش به این فکر می افتادی که مرا دلداری دهی
بقى جاى بتندم دلوقتى وحیاتک ماتضیع وقتى
و حالا پشیمان نزد من آمدی، به جان خودت وقتم را نگیر
ده بنارک انا بردت نارى
چراکه با آتش تو شعله آتش من سرد شد
بقی طبیعی
برایم عادی شده
بقى طبیعى علیا اشوفک جاى علیا
برایم عادی شده که ببینم تو آمدی
اللى فى بالى یا حبیبى انساک
ای عشق من آن چیزی که در ذهنم است این است که تو را فراموش کنم
مهو حقیقى لوحدک تیجى وتنسى
این واقعیت است که خودت می آیی و فراموش می کنی
کلامها قصاد اللى راحتها معاک
حرفهای آن کسی را که آسایشش با تو بود
کل ماشوفک اقول لاء مش معقول
هر وقت تو را می بینم می گویم که نه عاقلانه نیست
اوقات
وقتها
اوقات یاخذنا الحکی وننسى فی الحکی اوقات
گاهی وقتها صحبت کردن ما را فرا می گیرد و به وسیله آن همه چیز را فراموش می کنیم
واوقات یالیت الکلام سکات واوقات یجرحنا الحکی
و گاهی وقتها آرزو می کنیم که ای کاش صحبتها به پایان می رسید و گاهی اوقات صحبتها به ما آسیب می زنند
وین القى کلام مامر بکلام واحکی لک حبیبی
کجا می توانم صحبتی را پیدا کنم که گفتگو در مورد آن با سخن دیگری عوض نشود و برای تو تعریف کنم
عن سفرک بروحی وعن وطنک جروحی وعن تعب الغرام
از سفرت در روحم و از کشوری از زخمهایت در درونم و از خستگی عشق
نسینی بیک
مرا با خودت فراموش کن
نسینی بیک کل اللی فات من عمری قبلک
مرا با خودت فراموش کن، همه آنچه در زندگی من پیش از تو اتفاق افتاده بود
قربنی لیک قللی بعینیک أجمل کلام
مرا به خودت نزدیک کن، با چشمانت زیباترین سخنان را به من بگو
أجمل غرام فی الدنیا إنت إنت یا حبیبی
زیباترین عشق در دنیا، تو، تو ای عشق من
أنا عشت العمر کله بحلم باللحظه دیه
من همه عمرم را با رویای این لحظه سپری کردم
بین ایدیک
بین دستانت
بین ایدیک انا بنسى روحى بین ایدیک
بین دستانت خودم را با تو فراموش می کنم
صعب اعیش فى الدنیا دیا الابیک
گذران زندگی بی تو در این دنیا سخت است
کل یوم بیفوت علیا
هر روزی را که می گذرانم
حبى لیک بیزید شویه
عشقم به تو کمی بیشتر می شود
مشیت سنین
سالها می گذرد
مشیت سنین سنین سنین
سالها می گذرد، سالها، سالها
وانا ادارى علیهم
وقتی از آنها پنهان می کنم
وبقیت سنین سنین سنین
و سالها باقی مانده، سالها، سالها
وانا روحى بإیدیهم
و روح و جانم در دستان آنهاست