اوقات
وقتها
اوقات یاخذنا الحکی وننسى فی الحکی اوقات
گاهی وقتها صحبت کردن ما را فرا می گیرد و به وسیله آن همه چیز را فراموش می کنیم
واوقات یالیت الکلام سکات واوقات یجرحنا الحکی
و گاهی وقتها آرزو می کنیم که ای کاش صحبتها به پایان می رسید و گاهی اوقات صحبتها به ما آسیب می زنند
وین القى کلام مامر بکلام واحکی لک حبیبی
کجا می توانم صحبتی را پیدا کنم که گفتگو در مورد آن با سخن دیگری عوض نشود و برای تو تعریف کنم
عن سفرک بروحی وعن وطنک جروحی وعن تعب الغرام
از سفرت در روحم و از کشوری از زخمهایت در درونم و از خستگی عشق
نسینی بیک
مرا با خودت فراموش کن
نسینی بیک کل اللی فات من عمری قبلک
مرا با خودت فراموش کن، همه آنچه در زندگی من پیش از تو اتفاق افتاده بود
قربنی لیک قللی بعینیک أجمل کلام
مرا به خودت نزدیک کن، با چشمانت زیباترین سخنان را به من بگو
أجمل غرام فی الدنیا إنت إنت یا حبیبی
زیباترین عشق در دنیا، تو، تو ای عشق من
أنا عشت العمر کله بحلم باللحظه دیه
من همه عمرم را با رویای این لحظه سپری کردم
بین ایدیک
بین دستانت
بین ایدیک انا بنسى روحى بین ایدیک
بین دستانت خودم را با تو فراموش می کنم
صعب اعیش فى الدنیا دیا الابیک
گذران زندگی بی تو در این دنیا سخت است
کل یوم بیفوت علیا
هر روزی را که می گذرانم
حبى لیک بیزید شویه
عشقم به تو کمی بیشتر می شود
مشیت سنین
سالها می گذرد
مشیت سنین سنین سنین
سالها می گذرد، سالها، سالها
وانا ادارى علیهم
وقتی از آنها پنهان می کنم
وبقیت سنین سنین سنین
و سالها باقی مانده، سالها، سالها
وانا روحى بإیدیهم
و روح و جانم در دستان آنهاست
أرد لیه
چرا باید پاسخ دهم
اللی قلته کان کفایه وأقولک ایه
آنچه تو گفتی کافیست، چرا باید من به تو بگویم
وأقولک ایه
چه باید به تو بگویم
یعنی الکلام وقت الفراق حیفید بایه
فایده صحبت در هنگام جدایی چیست؟
ماتقولش حاجه خلاص کفایه
هیچ چیزی نگو، کافیست
حکایه
داستان
نحکیلک اجمل حکایه
برای تو زیباترین داستان را می گوییم
عن قصه حب وقلبین
داستانی از عشق و دو قلب
صارت بک دنیاهم اجمل
با تو دنیایشان زیباتر می شود
یا اغلى من ضی العین
ای با ارزش تر از نور چشم
یاراسی التعب
آه سرم درد می کند
یاراسی التعب وش باقی مع قلبی
آه سرم درد می کند، چه چیزی از دل من باقی مانده
الحب اصبح ممل وخالی احساسه
عشق خسته کننده و از احساس خالی شده است
اشوف الاحباب لکن وین یاحبی
معشوق را می بینم، اما عشق کجاست؟
على حبیبه تکبر وارتفع راسه
یا عشقت مغرورانه برخورد می کنی و سرت را بالا می گیری؟
سم و عسل
سم و عسل
أرجوک علمنی ما افعل فی هواک قل
لطفا بگو در عشقت چه کنم، بگو
ما عدت انا اعلم ما اریده منک و ما ترید
نمی دانم که من از تو چه می خواهم و تو تو دیگر چه می خواهی
قلبی نفذ منی وباقی الصبر ویاه مل
دلم مرا ترک کرده و صبر باقی مانده و خسته شده
وما عاد لی قدره فی هالالم مابی مزید
دیگر نمی توانم این درد را تحمل کنم، دیگر نمی خواهم
إلى متى
تا کی
الى متى یاجرح یاقلبی بتوجع الى متى والصبر ماله معک حد
تا کی ای زخم، ای دل، تا کی می آزاری؟ تا کی؟ صبر با تو پایانی ندارد
الى متى مال للخطا عذر مقنع الى متى هالاسئله مالها رد
تا کی اشتباهات دیگر بهانه ای معقول نخواهند داشت؟ تا کی این پرسشها بی پاسخ خواهند ماند
ماهو مهم الدمع للعین یرجع ولایطیح وتلحقه راحت الید
برای اشکهای داخل چشم بازگشت اهمیتی ندارد، یا که پیش بروند و روی دست بنشینند
وش عاد لو حتى على القاع وقع اهم شی انه نشف بعدها الخد
چرا بازگشت؟ حتی اگر افتاد، مهمترین مسئله این است که گونه ها خشک شد
انا انا و انت انت
من منم و تو تویی
لک کیانک … لی کیانی … لیه جامعنی معک … ما اخضع لقانون کیفک
تو هویت خودتو داری و من هم هویت خودمو، چرا خودتو با من جمع میزنی؟
من شاید با قانونها تایید شده تو سنخیتی نداشته باشم
سلطتک رایک هواک
فکر می کنی عشقت به تو هویت داده؟
انا انا
من منم
انا ما اقدر اکون اللی تبیه
من نمی تونم اونی باشم که تو میخوای