صدف
صدف
تجمع صدف عالبحر وأتمنى تجمعنی
او صدف ها را از کنار دریا جمع می کرد و آرزو دارم که مرا هم جمع کند
شفتها وطار الگلب والعقل ودعنی
دیدمش و قلبم پر شکید و عقل از سرم پرید
ترسم گلب بیه سهم والسهم فی صدری
قلبی می کشد که در آن تیریست و آن تیر در قلب منست
جیبی القهر والألم خلیه على قهری
ناراحتی و درد را بیاور و بر دردم بگذار
شریان گلبی وتر إعزف وسمعنی
رگ قلبم ساز است ،بنواز و بگذار بشنوم
ام الشیله
شیله دار
مارید أنا شگرهم بیضهم أو سمرهم
من دختران سرخ روی و سفید روی و سبزه نمی خواهم
رجعونی لأم الشیله
مرا به نزد دختر شیله دار ببرید
الشیله فوگ الخدود تسوى جمالک هولیود
شیله بر روی گونه ها به تمام دختران زیبای هالیوود می ارزد
فوگ القهر دهن العود یحرگک مثل البارود
بالاتر از غصه، روغن عود است که تو را مثل باروت می سوزاند
اللیله اللیله اللیله رجعونی لأم الشیله
امشب، امشب، امشب مرا به نزد دختر شیله دار بازگردانید
تحبنی
دوستم داری
تحبنی یاعلنی بعض ضعفک
دوستم داری، ای کاش من قسمتی از ضعف تو باشم
یفداک مافی الحب من صادق الحب
عشق کسی که در عشق صادقست فدایت
أنا قدیم الهم وأنفع لعطفک
من با اندوهی ساخته ام و برای توجهت بهترم
أما الهوا یاسیدی مرکبه صعب
اما عشق ای سرورم، کشتی سختی است
علامک
تو را چه شده است
علامک یابعد عمری علامک
تو را چه شده است ای زندگی من
طوّلت بدلالک وبخصامک
ناز و دشمنیت را زیاد ادامه دادی
علامک بایع العشره وناسی
چرا با هم بودن را فروختی و فراموش کردی
وإنت سلوه همومی وناسی
تو آرامبخش غمها و مونس منی
إرجع یا أعز أهلی وناسی
بازگرد ای عزیزترین بین خانواده و مردمم
یومیات رجل مهزوم
روزمره های مردی شکست خورده
لم یحدث أبدا أن أحببت بهذا العمق
هرگز پیش نیامده که در این حد عاشق شوم
أنی سافرت مع امرأه لبلاد الشوق
من با زنی به سرزمین شور و شوق رفتم
وضربت شواطئ عینیها
و با ساحل چشمانش برخورد کردم
کالرعد الغاضب أو کالبرق
مانند رعد خشمگین و برق
فأنا فی الماضی لم أعشق
من در گذشته عاشق نبودم
مدینه الحب
شهر عشق
مدینه الحب أمشی فی شوارعک وأنا أرى الحب محمولا بأکفان
شهر عشق درخیابانهایت راه می روم و می بینم که عشق با کفن حمل می شود
صبوا العذاب کما شئتم علی جسدی فلا شهود علی تعذیب سجان
عذاب را همانگونه که می خواهید بر روی جسدم بریزید و هیچ شاهدی نیست که شکنجه دهنده را ببیند
رجعت للدار امشی فوق نیرانی کفا لکف یقود خطایا حرمانی
به سوی خانه بازگشتم و روی آتش خود راه می روم، بس است راندن با دستهایی که با رانندگی خود گناهان تاوان داده را به جلو می برند
هل من مجیب انا فی الباب منتظر لا احمل الورد احمل طوق احزانی
آیا کسی هست، من جلوی در منتظرم، من گل را حمل نمی کنم، طوق غمهای خود را حمل می کنم
أتحبنی
آیا مرا دوست داری
أتحبنی بعد الذی کانا إنی أحبک رغم ما کانا
آیا پس از آنچه اتفاق افتاد مرا دوست داری، من با وجود آنچه شد دوستت دارم
ماضیک لا أنوی إثارته حسبی بأنک هاهنا الآنا
نمی خواهم گذشته است را به هم بزنم، این که اینجا هستی برای من کافیست
تبتسمین وتمسکین یدی فیعود شکی فیک إیمانا
می خندی و دستم را می گیری، تردیدم در تو به واقعیت تبدیل می شود
عن أمس لا تتکلمی أبدا وتألقی شعرا وأجفانا
دیگر راجع به دیروز صحبت نکن، با موها و مژگان جلوه گری کن
اراضى خدودها
گونها هایش
اراضى خدودها تزعل شفایفها
من با گونه ها و لبهایش آرایش می کنم
تسبل عیونها لو لمست کفها
وقتی دستانش را لمس می کردم، چشمانش نگاه می کردند
هیه قبالى تتنهد
کنار من آه می کشد
ارید احضنها اتردد
می خواهم او را در آغوش بکشم اما تردید دارم
حب
عشق
حب اضحک على عقلک على قلبک
عشق، به عقلت و دلت بخند
اضحک على غشک على کذبک
به زیرکیت بخند، به دروغگوییت بخند
اضحک وابعد انت وحبک
بخند و تو و عشقت دور شوید
یکفى حرقت اعصابى بهذا الحب
کافیست که تو با این عشقت اعصابم را خراب کردی
حب العب على حالک واحوالک
عشق، حال و روزت را بازی خودت قرار بده
انسى
فراموش کن
تقول إنسى
گفت فراموش کن
وإقول آهین لو إقدر رغم طول النوى إنسى
و من گفتم امیدوارم که بتوانم فراموش کنم
تقول إنسى
گفت فراموش کن
وإقول إنی شرب من عینک الإحساس ما أنسى
و من گفتم آنچه از تو احساس کردم فراموش شدنی نیست
أحبک یا بعد هالقلب
دوستت دارم عزیز دلم