لو فیی
اگر تنها من می توانستم
لو فیی انا انا لو فییی انسا وعیش بحریه
اگر تنها من می توانستم، اگر تنها من می توانستم تو را فراموش کنم و در آرامش زندگی کنم
لو فیی رجع ماضی ایام العب المنسیه
اگر تنها من می توانستم گذشته و روزهای بازیهای فراموش شده را بازگردانم
وقلک فیی بس … ما فیی یشیلک من قلبی
به تو می گویم که در واقع نمی توانم، تو را از دید و قلبم خارج کنم
شو هوی الی خلانی اللیله اتلاقا فیک
چه چیزی باعث شد که امشب با تو دیدار کنم
زی العسل
چون عسل
قابلت کتیر
بارها دیدم
فرشولی عشانی الأرض حریر وشفت کتیر
برایم ابریشم پهن کردند تا راه بروم و بسیار دیدم
وما شفتش زی حبیبی أمیر
و من شاهزاده ای چون عشق خودم ندیدم
مانیش رایده وما نیش رایده الا هو ما نیش رایده
نمی خواهم، نمی خواهم، جز او کسی را نمی خواهم
نسم علینا الهوا
نسیم عشق بر ما میوزد
نسم علینا الهوا من مفرق الوادی
نسیم عشق از روح صحرا بر ما میوزد
یا هوا دخل الهوا خذنی على بلادی
ای نسیم، به خاطر عشق مرا به کاشانه ام بازگردان
یا هوا یا هوا یاللی طایر بالهوا
ای عشق ای عشق، تو که با نسیم پرواز میکنی
فی منتوره طاقه و صوره
گلی هست که انرژی و زیبایی دارد
مالی
اهمیت نمیدهم
مالی و انا مالی بالاحزان انا مالی
عایشه فی احلی لیالی و یا حبیبی الغالی
وقتی با عشق ارزشمندم زیباترین شبها را میگذرانم
چرا اهمیت میدهم؟ چرا به غصه و اندوه اهمیت میدهم؟
و بحبک اوی یاعیونی بحبک مهما لامونی
مایلومو طب وانا مالی
خیلی دوست دارم، با تمام وجودم، حتی اگر چشمانت میخواهند ملامتم کنند
اهمیتی نمیدهم و کاری نمیکنم
لولا الملامه
اگر ملامتی نباشد
سالونی کتیر سالونی کتیر سالونی سالونی علیه
از من بسیار پرسیدند، سوالهایی درباره تو
بتحبیه ایوا ایو وحانکر لیه بصولی ملام
دوستش داری؟ آری، آری، نمیتوانم انکارش کنم، ملامتم کردند
و قالولی کلام جراح فرشولی الارض فرشولی الارض دموع
آنگونه سخت با من سخن گفتند، زمین را با اشکهایم شستشو دادند
والشمس جراح
خورشید آسیب دید
خدنی معک
مرا با خود ببر
خدنی معک على درب بعیده مطرح ما کنا ولاد صغار
ودفی ربیعی بشمس جدیده ونسینی یوم ال صرنا کبار
مرا با خودت به دور دست ببر، جایی که کودک بودیم
بهار من با خورشیدی تازه گرم میشد و باعث میشد بزرگ شدن را فراموش کنم
خدنی معک یا حبیبی یا حبیبی مطرح ما لون الأزرق غاب
نمشی سوا یا حبیبی یا حبیبی عا أرض الرمل ال فیها عشاب
مرا با خودت ببر عشق من، جایی که رنگ آبی چون پناهگاهست
جایی که با هم بر روی ماسه هایی پوشیده از چمن گام برمیداریم
حبیبتی
عزیزم
حبیبتی إن یسألوک عنی یوما
عزیزم، اگر روزی از تو درباره من پرسیدند
فلا تفکری کثیرا
زیاد فکر نکن
قولی لهم بکل کبریاء
با افتخار و سربلندی به آن ها بگو
یُحبنی یُحبنی کثیرا
که مرا بسیار، بسیار دوست داشت
وین الباب
در کجاست
دخت وین الباب وأنا ببابک
نمی توانم در را پیدا کنم، با این حال مقابل در تو هستم
شسوى بیّ یا حبیبی غیابک
آه عزیزم! می توانی ببینی دوریت با من چه کرده است
خبر جانی الیوم صحتک مو تمام
خبری به من رسیه که حال و روز خوشی نداری
جیتک أسرع حتى من طیر الحمام
حتی سریعتر از کبوتری به سوی تو شتافتم
الجریده
روزنامه
الجریده الجریده أعرف أسرار الجریده
روزنامه، من رازش را می دانم
فیها حد یجرح وریده وینزف أخبارٍِ جدیده
در آن کسی رگ خود را زده است و با خونش اخبار جدید نشر می کند
و احنا نقراها الصباح
و ما روزنامه را می خوانیم
دنیا مکتوبه بورق
دنیایی در آن کاغذها نوشته شده است
اسکت
چیزی نگو
اسکت یکفینی جرحک
چیزی نگو، آسیب ها و آزارهایت کافیست
انا سامحت الجمیع
من همه را می بخشم
مدری ابکی ولا اضحک
نمی دانم باید گریه کنم یا بخندم
بارد دمعک فظیع
اشکهایت سرد و عجیب است